အကၡရာ ႏွစ္လံုး ဆင့္ျခင္း

ျမန္မာစာေပ အေရးအသားပုိင္းကို စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ေလ့လာခဲ့တာေတာ့ မၾကာေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေျပာအဆိုပိုင္းေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားလို႔ စကားႂကြယ္နည္း စာအုပ္ေတြ ေတြ႕တုိင္း ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားမွာ အျမဲ ျငင္းေနရေတာ့ ကိုယ္က ေတာ္ကီေကာင္းမွ သူတို႔ထက္ ႏွာတစ္ဖ်ား သာမယ္ေလ။ ဥပမာ ဥပေမယ် ေတြက ခ်ည္ၿပီး တုတ္ၿပီး ေျပာမွ သူငယ္ခ်င္းေတြက လက္ခံၾကတာ ဆိုေတာ့ သူတုိ႔ကို ျငင္းဖို႔ဆို အခ်က္အလက္ အေတာ္ ရွာရတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္နီးပါး ျငင္းလာၾကတာ ဆိုေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လက္ရည္တက္လာတာ ေပါ႔ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ျမန္မာစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိခ်င္ေပမယ့္ စာအကိုးအကားနဲ႔ မေတြ႕လို႔ လိုက္ရွာေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တခ်ိဳ႕ ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒီထဲက တစ္ခုကေတာ့ အကၡရာ ႏွစ္ထပ္ဆင့္ေတြ အေၾကာင္းပါ။ ကမၻာမွာရွိတဲ့ တိုင္းရင္းအကၡရာ အမ်ိဳးအစား အမ်ားႀကီးထဲမွာ အကၡရာကို ႏွစ္လံုးဆင့္ၿပီး ေရးတတ္တဲ့ လူမ်ိဳး မရွိသေလာက္ ရွားပဲ။ ဒီအကၡရာေတြ ႏွစ္လံုး ဆင့္ၾကတဲ့ အခါ ဘယ္လို ဥပေဒသနဲ႔ ဆင့္ၾကသလဲ ဆိုတာ က်ေနာ္ လိုက္ရွာေနတာ အေတာ္ၾကာသြားပါၿပီ။ ျမန္မာစာ ဌာနက ထုတ္တဲ့ စာအုပ္ေတြ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ၀ယ္ဖတ္တာလည္း မေတြ႕။ ေဆာင္းပါးေတြ ႀကံဳရင္ ဖတ္ၾကည့္တာလည္း မျမင္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္း ေထာက္မခ်င္ေတာ့ စိႏၱာမဏိ ဦးခ်စ္ေမာင္ ျပဳစုထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ အေထြေထြ ဗဟုသုတ မာတိကာက်မ္း မွာ သြားေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ္ အေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တျခား စိတ္၀င္တစား ရွာေနတဲ့လူေရာ၊ မရွာေပမယ့္ ျမန္မာစာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ လူေရာ၊ မျမတ္ႏိုးတတ္ေပမယ့္ အသံုးခ်ေနၾကရတဲ့ လူေတြေရာ ေလ့လာႏိုင္ေအာင္ က်ေနာ္ နားလည္သလို စီကုံးၿပီး တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။

ျမန္မာ အကၡရာမွာ ဗ်ၪၨန ေခၚ ဗ်ည္း ၃၃ လံုး ရွိတာ လူတိုင္း သိပါတယ္။ အဲဒီ အကၡရာေတြကို အုပ္စု ေခၚ ၀ဂ္ အေနနဲ႔ အုပ္စု ခြဲလိုက္ရင္
`က´ ၀ဂ္ အေနနဲ႔ က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င
`စ´ ၀ဂ္ အေနနဲ႔ စ၊ ဆ၊ ဇ၊ စ်၊ ည
`ဋ´ ၀ဂ္ အေနနဲ႔ ဋ၊ ဌ၊ ဍ၊ ဎ၊ ဏ
`တ´ ၀ဂ္ အေနနဲ႔ တ၊ ထ၊ ဒ၊ ဓ၊ န
`ပ´ ၀ဂ္ အေနနဲ႔ ပ၊ ဖ၊ ဗ၊ ဘ၊ မ
* ဒါေတြကို အသံျဖစ္ေပၚရာ ဌာနနဲ႔ မူတည္ၿပီး ဌာန္ငါးပါးဆိုၿပီး ထပ္ခြဲျပပါတယ္။
`အ´ ၀ဂ္ အေနနဲ႔ ယ၊ ရ၊ လ၊ ၀၊ သ၊ ဟ၊ ဠ၊ အ

အေပၚကဟာေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမန္မာလို ေခၚရင္ `က´ အုပ္စု၊ `စ´ အုပ္စု၊ `ဋ´ အုပ္စု၊ `တ´ အုပ္စု နဲ႔ `ပ´ အုပ္စု လို႔ ေခၚလို႔ရတယ္။ က်န္တဲ့ ဗ်ည္း ရွစ္လံုးကေတာ့ တစ္လံုးနဲ႔ တစ္လံုး အသံျဖစ္တဲ့ေနရာ မတူၾကလို႔ ပါဠိလိုေတာ့ အ၀ဂ္၊ ျမန္မာလိုေတာ့ အုပ္စုမဟုတ္ေသာ ဗ်ည္းမ်ားလို႔ ေခၚတယ္။ ဒါေတြက ေက်ာင္းက သဒၵါထဲမွာ ပ်င္းေနေအာင္ သင္ခဲ့ရပါတယ္။

အခုဆက္ေျပာမွာ အဲဒီ စာအုပ္ေတြထဲ မပါပါဘူး။ (က်ေနာ္ အဲဒီေန႔က ေက်ာင္းမတက္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။)
အဲဒီ ဗ်ည္း ၃၃ လံုးကို အထီး အမ ခြဲထားတယ္။ အဖို အမ ခြဲပံုက ဒီလိုပါ။ ခုန ငါးလံုးတြဲ အုပ္စုရဲ႕ အစ စာလံုးေတြက အဖိုေတြ ေပါ႔။ ေနာက္ အဲဒီ အစအကၡရာေတြရဲ႕ တစ္လံုးေက်ာ္မွာ ရွိတဲ့ အကၡရာေတြကို အဖိုဗ်ည္းလို႔ သက္မွတ္တယ္။ ၾကားထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အကၡရာေတြကေတာ့ အမဗ်ည္းေတြေပါ႔။ ဒါဆို စာရင္း ခ်ၾကည့္တာေပါ႔။
အဖိုဗ်ည္းမ်ား - က၊ ဂ၊ င၊ စ၊ ဇ၊ ည၊ ဋ၊ ဍ၊ ဏ၊ တ၊ ဒ၊ န၊ ပ၊ ဗ၊ မ စတဲ့ (၁၅) လံုး။
အမဗ်ည္းမ်ား - ခ၊ ဃ၊ ဆ၊ စ်၊ ဌ၊ ဎ၊ ထ၊ ဓ၊ ဖ၊ ဘ စတဲ့ (၁၀) လံုး။

အကၡရာ ႏွစ္ထပ္ဆင့္ ေရးၾကတဲ့အခါမွာ ဥပေဒသ တခ်ိဳ႕ရွိတယ္။
၁။ အဖို အဖိုခ်င္း ထပ္ေရးလို႔ ရတယ္။
ဥပမာ ။ သကၠ၊ မဂၢ၊ ကိစၥ၊ ၀ဇၨ၊ ၀ဏၰ၊ သတၱ၊ သဒၵ၊ ပႏၷ၊ သိပၸ၊ သဗၺ၊ ဓမၼ စသျဖင့္ေပါ႔။
၂။ အမ အမခ်င္း ထပ္ေရးေလ႔ မရွိဘူး။
ဥပမာ ။ ခၡ၊ ဃၣ၊ ဆၧ၊ ထၳ၊ ဓၶ၊ ဖၹ၊ ဘၻ စသျဖင့္ ေရးလို႔ မရပါဘူး။
၃။ အဖိုနဲ႔ အမ ထပ္လို႔ ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဖိုက အေပၚက၊ အမက ေအာက္က ေနရမယ္။
ဥပမာ ။ ယကၡ၊ အဂၣ၊ အစၧ၊ အဇၩ၊ အတၳ၊ ဗုဒၶ၊ ပုပၹ၊ လဗၻတိ စသျဖင့္ ေရးလို႔ရတယ္။
၄။ က်န္တဲ့ ဗ်ည္း (၈) လံုး အတြက္က အ၀ေဂၢါ၊ နပံုသေကာ တဲ့။ အဓိပၸါယ္က အုပ္စုမဟုတ္တဲ့ ဗ်ည္း (၈) လံုးက အဖိုလည္းမဟုတ္၊ အမလည္းမဟုတ္တဲ့ နပံုဗ်ည္းမ်ား ျဖစ္တယ္တဲ့။ အေျခာက္ဗ်ည္းေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ဆင့္ခ်င္သလို ဆင့္လို႔ ရသတဲ့။
ဥပမာ ။ ျဗဟၼာ နဲ႔ ဂိမွာနံ ( ဂိမွာနံ မွာပါတဲ့ `မွ´ ရဲ႕ မူလ စာေရးပံုက မ နဲ႔ ဟ ကို အထက္ေအာက္ ဆင့္ထားလို႔ `မွ´ ဆိုတဲ့ စကားလံုး ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ `-ွ´ ကို ဟထိုးလို႔ ျမန္မာလို အသံထြက္ပါတယ္။ အလ်င္းသင့္ရင္ ပင့္ရစ္စြဲထုိး အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။)
၅။ ယ၊ လ၊ သ၊ ဠ ဆိုတဲ့ အ၀ဂ္ဗ်ည္းေတြက သူ႕ ဖာသာသူ ျပန္ထပ္ရလို႔ အဖိုဗ်ည္းလို႔လည္း ထည့္တြက္ၾကပါေသးတယ္။
ဥပမာ ။ ေပယ်ာလ၊ ဒုလႅဘ၊ နေမာတႆ၊ ၀ိ႐ုဠက (ေဇာ္ဂ်ီတြင္ ဠႀကီး ႏွစ္လံုးဆင့္ မရွိ၍)။
* ယ်ာ ရဲ႕ မူလ ေရးသားပံုက `ယ´ အကၡရာ ႏွစ္လံုးဆင့္ ထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ `-်´ ကို ယပင့္လို႔ အသံထြက္ပါတယ္။
* ႆ က `သ´ အကၡရာ ႏွစ္လံုးဆင့္ ထားတယ္လို႔ လူအမ်ား သိၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
၆။ ရ၊ ၀၊ ဟ၊ အ ဆိုတဲ့ အ၀ဂ္ဗ်ည္းေတြကေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ထပ္တာ မေတြ႕ရေတာ့ သူတို႔ကို အမ စာရင္းထဲ ထည့္တြက္ၾကတယ္ေလ။

ဒါဆို ဗ်ည္း (၃၃) လံုးမွာ အဖိုဗ်ည္း (၁၉) လံုး နဲ႔ အမဗ်ည္း (၁၄) လံုး ရွိတယ္လို႔ ယူဆလို႔လည္း ရပါတယ္။

က်ေနာ္ အခု ေရးထားတာကို အခ်ိဳ႕လည္း စိတ္၀င္စားလိမ့္မယ္။ အခ်ိဳ႕လည္း စိတ္မ၀င္စားေလာက္ဘူး။ ဒီပို႔စ္ကို တင္ရတဲ့ က်ေနာ္ရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ နံပါတ္တစ္က ျမန္မာစာကို စိတ္၀င္စားတဲ့လူ ေလ့လာမွတ္သားလို႔ ရေအာင္ပါ။ ဒုတိယက ဒီဥပေဒသေတြ လူသိနည္းလာၿပီး မွတ္တမ္းအေနနဲ႔ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီၿပီး မွတ္တမ္းတင္ေပးတဲ့ သေဘာပါ။
အက်ိဳးရွိမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။