စာပိုဒ္ထဲက ဦးေဆာင္၀ါက်

2008-01-25

စာပိုဒ္ဖြဲ႕ရာတြင္ စာပုိဒ္တစ္ပိုဒ္လံုး၏ ဆိုလိုခ်က္ကို ထင္ထင္ရွားရွား ေဖာ္ျပေနေသာ ၀ါက်တစ္ခုပါေလ့ ရွိပါသည္။ ထို၀ါက်ျဖင့္ ေဖာ္ျပေသာဆိုလိုခ်က္ကို ေပၚလြင္ ထင္ရွားလာေအာင္ က်န္၀ါက်မ်ားက အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္ ၀ိုင္း၀န္း ေထာက္ကူေလ့ရွိၾကပါသည္။ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္လံုး၏ ဆိုလိုခ်က္ကို ေဖာ္ျပသည့္ ၀ါက်သည္ စာပိုဒ္ကုိ ဦးေဆာင္ေနသည့္အတြက္ ထို၀ါက်ကို “ဦးေဆာင္၀ါက်” ဟု ေခၚေလ့ရွိပါသည္။

ဦးေဆာင္၀ါက်တြင္ပါေသာ အဓိက အခ်က္ကို က်န္၀ါက်မ်ားက အေသးစိတ္ ရွင္းလင္း ခ်ဲ႕ထြင္ျခင္းျဖင့္ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ ပံုေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သာဓက ေဆာင္ပါမည္။
ဦးလတ္သည္ ၁၉၁၂ ခုနစ္မွ ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ ၇ ႏွစ္အတြင္းတြင္ ကာလေပၚ ၀တၳဳေလးပုဒ္ ေရးခဲ့သည္။ ေရွးဦးစြာ စံပယ္ပင္၀တၳဳကို ေရးသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေရႊျပည္စိုး၊ ထို႔ေနာက္ သံုးဘံု၊ ထုိ႔ေနာက္ တစ္နန္းေပ်ာ္ရင္ေသြးေတာ္ကုိ ေရးသည္။ စံပယ္ပင္ကုိ ၁၉၁၂ ခုနစ္တြင္ ထုတ္ေ၀သည္။ ေရႊျပည္စိုးကို ၁၉၁၄ ခုနစ္တြင္ ထုတ္ေ၀သည္။ သံုးဘံုကုိ အစုိးရထုတ္ တိုင္းက်ဳိးသတင္းစာ၌ ၁၉၁၄ ခုနစ္မွစ၍ အပတ္စဥ္ ထည့္သြင္းခဲ့သည္။ စာတစ္အုပ္အျဖစ္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ျခင္း မျပဳခဲ့ေခ်။ တစ္နန္းေပ်ာ္ရင္ေသြးေတာ္ကို ျပည္ၿမိဳ႕ထုတ္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မဂၢဇင္းတြင္ ၁၉၂၀ ျပည့္ ႏွစ္ဦးေလာက္ကစ၍ အပတ္စဥ္ ထည့္သြင္းခဲ့သည္။ ထို၀တၳဳကို ေရးစဥ္တြင္ ဦးလတ္ အနိစၥေရာက္သည္။
ထုိစာပုိဒ္၏ အဓိက ဆိုလိုခ်က္သည္ ဦးလတ္ေရးခဲ့ေသာ ၀တၳဳမ်ားအေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ထိုအေၾကာင္းကို ၿခံဳ၍ေဖာ္ျပေသာ ပထမဆံုး ၀ါက်သည္ စာပိုဒ္၏ ဦးေဆာင္၀ါက် ျဖစ္သည္။ ဦးေဆာင္၀ါက်တြင္ ေဖာ္ျပေသာ အဓိကအခ်က္ကုိ ေနာက္က ၀ါက် ခုနစ္ခုျဖင့္ အေသးစိတ္ ရွင္းလင္း ေဖာ္ျပကာ အဓိက အခ်က္ကုိ ထင္ရွားေစသည္။ (ေနာက္ဆံုး ၀ါက်မွာမူ ေရွ႕က ေျပာခဲ့ေသာ အခ်က္မ်ားကုိ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ေသာ ၀ါက်ျဖစ္သည့္အတြက္ ထုိ၀ါက်ကုိ “နိဂံုး၀ါက်” ဟု ေခၚေလ့ရွိပါသည္။ နိဂံုး၀ါက်အေၾကာင္း သီးသန္႔ ေဆြးေႏြးပါဦးမည္။) ေအာက္ပါ စာပိုဒ္ကို ၾကည့္ပါဦး။

ယေန႔ ပညာရပ္ကို အၾကမ္းအားျဖင့္ အႏုပညာႏွင့္ သိပၸံပညာဟူ၍ ခြဲျခားၾကသည္။ အႏုပညာသည္ စိတ္ကူးပညာျဖစ္၍ ၀တၳဳ၊ ကဗ်ာ၊ ဂီတ၊ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ သဘင္ စေသာ တီထြင္ ဆန္းသစ္သည့္ ပညာရပ္မ်ား ပါ၀င္လာသည္။ သိပၸံပညာသည္ကား လက္ေတြ႕ စူးစမ္း ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ား ဖြဲ႕စည္း၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပညာရပ္ျဖစ္သည္။ ဓာတုေဗဒ၊ ႐ူပေဗဒ၊ သခၤ်ာ၊ ဘူမိေဗဒ၊ ဇီ၀ေဗဒ၊ စက္မႈအတတ္ စသည္ျဖင့္ မ်ားေျမာင္လွေပသည္။ အႏုပညာႏွင့္ သိပၸံပညာတုိ႔သည္ သဘာ၀အားျဖင့္ ျခားနားျခင္း ရွိၾကသည္။ အႏုပညာသည္ စိတ္ကူးမႈကုိ အေျခခံ၍ သိပၸံပညာသည္ ေလ့လာမႈကုိ အေျခခံေပသည္။ သို႔ေသာ္ အႏုပညာႏွင့္ သိပၸံပညာ ဆက္စပ္ျခင္းမ်ားလည္း ရွိေပသည္။

အႏုပညာႏွင့္ သိပၸံပညာဟူေသာ ပညာရပ္ ႏွစ္မ်ဳိး၏ အေၾကာင္းကုိ အဓိက ေဖာ္ျပေသာ ဤစာပုိဒ္တြင္ ပထမ၀ါက်သည္ ဦးေဆာင္၀ါက်ျဖစ္သည္။ က်န္၀ါက်သည္ ဦးေဆာင္၀ါက်၌ ေဖာ္ျပေသာ အခ်က္ကုိ အေသးစိတ္ ရွင္းလင္းျပထားသည္။ (ေနာက္ဆံုး ၀ါက်မွာမူ စာပိုဒ္ကုိ အဆံုးသတ္ နိဂံုးခ်ဳပ္႐ံုမက “အႏုပညာႏွင့္ သိပၸံပညာ ဆက္စပ္မႈ” ဟူေသာ အခ်က္ကုိ ေနာက္အပိုဒ္တြင္ ေဖာ္ျပရန္ အရွိန္ယူ လမ္းခင္းေပးရာလည္း ေရာက္ပါသည္။ ဤစာပိုဒ္ကုိ ေနာက္လာမည့္ စာပုိဒ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ေပးသည့္၀ါက် ျဖစ္ပါသည္။)

ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ စကားေျပ အေရးအသား ေလ့က်င့္ရာတြင္ စနစ္တက် စာပိုဒ္ဖြဲ႕တတ္ေစရန္အတြက္ ၀ါက်တစ္ခုေပးထားၿပီး ထုိ၀ါက်ကုိ ဦးေဆာင္၀ါက်အျဖစ္ အသံုးျပဳၿပီး စာပိုဒ္ဖြဲ႕ခိုင္းျခင္းျဖင့္ ေလ့က်င့္ေပးႏိုင္ပါသည္။ “ဆရာလွသည္ စာသင္ေကာင္းေသာ ျမန္မာစာ ဆရာတစ္ဦး ျဖစ္သည္” ဟူေသာ ၀ါက်ကုိ ဦးေဆာင္၀ါက်အျဖစ္ အသံုးျပဳၿပီး စာပိုဒ္ဖြဲ႕မည္ ဆိုပါစို႔။

ဆရာလွသည္ စာသင္ေကာင္းေသာ ျမန္မာစာ ဆရာတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ ကဗ်ာသင္ရာတြင္ ကဗ်ာစာဆို၏ ဘ၀ျဖစ္ရပ္ကုိ ကဗ်ာႏွင့္ ဆက္စပ္ျပကာ နိဒါန္းခ်ီသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကဗ်ာကုိ ဌာန္က႐ိုဏ္း က်စြာ ရြတ္ဖတ္ျပသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကဗ်ာ့ အဓိပၸါယ္ကုိ အေသးစိတ္ ရွင္းျပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကဗ်ာေကာင္း တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ရေၾကာင္းလည္း အက်ဳိးအေၾကာင္း ဆက္စပ္ ရွင္းလင္းျပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ရင္ထဲတြင္ စြဲၿငိသြားေစႏိုင္ေလာက္သည့္ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ ေကာင္းမ်ားကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္ျပသည္။ ဆရာ စကားေျပသင္ၿပီ ဆိုလွ်င္လည္း ထုိနည္းတူ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းသည္ပင္ျဖစ္သည္။ စကားေျပ အေရးအသား ေကာင္းပံုမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္သာေအာင္ ေထာက္ျပသည္။ ဆရာသည္ အသံၾသဇာႏွင့္လည္း ျပည့္စံုသည္။ အာ၀ဇၨန္းလည္း ေကာင္းသည္။ စာေပလည္း ႏွံ႔စပ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ စိတ္သည္ ဆရာ့ သင္ျပမႈေနာက္သို႔ လိုက္ပါ နစ္ေမ်ာ သြားသည္အထိ စိတ္၀င္စားၾကျမဲ ျဖစ္ပါသည္။

ေက်ာင္းသားက ဤပံု ဤနည္းအတိုင္း ဆရာအသင္အျပ ေကာင္းပံုကုိ အေသးစိတ္ ရွင္းလင္းကာ စာပိုဒ္ ဖြဲ႕ႏိုင္ပါသည္။ ကိုယ္စိတ္ကူးရသလို ေရးမည္ ျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ခ်င္း ကြာျခားမည္ပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ “ဆရာလွ၏ အသင္အျပေကာင္းပံု” ဟူေသာ အဓိက ဆိုလိုခ်က္သို႔မူ ေရာက္မည္ခ်ည္းပင္။

ယခု ျပခဲ့ေသာ သာဓကမ်ားတြင္ ဦးေဆာင္၀ါက်သည္ စာပိုဒ္၏ ပထမဆံုး ၀ါက်ခ်ည္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ဦးေဆာင္၀ါက်သည္ စာပုိဒ္၏ ေနာက္ဆံုး၀ါက်လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္သည္ ရြာထိပ္က ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚတြင္ ရွိသည္။ ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္ ေဖာက္ထားေသာ လမ္းကေလးအတိုင္း တက္လာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိမ္သို႔ ေရာက္မည္ျဖစ္သည္။ အိမ္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အလွစိုက္ထားေသာ ပန္းမ်ဳိးစံုတို႔သည္ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ပြင့္လ်က္ရွိသည္။ သာသာကေလး တိုက္ခတ္လ်က္ရွိေသာ ေလျပည္ေလညင္း၏ အထိအေတြ႕ ႏွင့္အတူ ေလထဲတြင္ ပါလာေသာ ပန္းရနံ႔မ်ားကို ႐ွဴ႐ႈိက္ရသည္မွာ စိတ္ၾကည္လင္ လန္းဆန္းဖြယ္ ျဖစ္သည္။ လမ္းကေလးအတိုင္း တျဖည္းျဖည္း တက္လာၿပီး လွမ္းၾကည့္လိုက္မည္ ဆိုလွ်င္ အျပာႏုေရာင္ ေဆးသုတ္ထားေသာ အိမ္ကေလးကုိ ေတြ႕ျမင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကေလးကား သာယာေအးခ်မ္းလွေသာ အိမ္ေဂဟာကေလး ျဖစ္ပါသည္။

ဤစာပုိဒ္တြင္ ေနာက္ဆံုး၀ါက်သည္ ဦးေဆာင္၀ါက် ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္ကေလး သာယာ ေအးခ်မ္းပံုဟူေသာ အဓိက ဆိုလိုခ်က္ကုိ ေဖာ္ျပေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေရွ႕၀ါက်မ်ားမွာ ထို အဓိက ဆိုလိုခ်က္ကို အေသးစိတ္ ပံုေဖာ္ေသာ ၀ါက်မ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ဦးေဆာင္၀ါက်သည္ စာပိုဒ္၏ အထိန္းအကြပ္ သဖြယ္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဦးေဆာင္၀ါက်ကုိ မူတည္ၿပီး စာပုိဒ္ဖြဲ႕လွ်င္ ပို၍ ျမင္သာပါသည္။ စနစ္လည္း က်ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ စာပိုဒ္တုိင္း ဦးေဆာင္၀ါကို ပါရမည္ဟု ပံုေသ မမွတ္ယူႏိုင္ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဦးေဆာင္၀ါက် ပါသည္ကား မွန္ပါ၏။ သို႔ေသာ္ စာပိုဒ္၏ ဆိုလိုခ်က္ကို ၀ါက်အားလံုးက တစ္ေျပးညီ ၀ိုင္း၀န္း ေထာက္ကူသည့္အခါတြင္မူ ဦးေဆာင္၀ါက် မပါဘဲ ေနတတ္ပါသည္။ ၾကည့္ပါ။

လူငယ္သည္ တက္ႂကြ၏။ ရႊင္လန္း၏။ အမ်ားအက်ဳိး ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ ထက္သန္၏။ စြန္႔စားခ်င္တတ္၏။ စူးစမ္း ရွာေဖြရန္ စိတ္၀င္စား၏။ အစုအေ၀း အသင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ရျခင္းကို ႏွစ္သက္၏။ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုး၏။ စိတ္ကူးလည္း ယဥ္တတ္၏။

ဤစာပိုဒ္တြင္ လူငယ္၏ သေဘာဘဘာ၀ကို အဓိက ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုအဓိက ဆိုလိုခ်က္ ထင္ရွားေအာင္ ၀ါက်အသီးသီးက ၀ိုင္း၀န္း ေထာက္ကူေပးသည္။ လူငယ္၏ သဘာ၀ကို ေဖာ္ျပေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္စီကုိ ၀ါက်တစ္ခုစီျဖင့္ ေဖာ္ျပသည္။ ၀ါက်အားလံုး တန္းတူရည္တူ သေဘာေဆာင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးေဆာင္၀ါက်ဟူ၍ သီးသီးသန္႔သန္႔ မပါ၀င္ေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။

ဦးေဆာင္၀ါက်သည္ စာပိုဒ္၏ အစတြင္ ရွိႏိုင္ေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဆံုးတြင္ ရွိႏိုင္ေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ စာပိုဒ္၏ အလယ္တြင္ေကာ ဦးေဆာင္၀ါက် မရွိႏိုင္ဘူးလားဟု ေမးစရာရွိပါသည္။ အလယ္မွာ ထားလွ်င္လည္း ရပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေရွ႕ဆံုး၊ ေနာက္ဆံုးေလာက္ မထင္ရွားပါ။ အဓိက ဆိုလိုခ်က္ကို အရင္ဆံုး ေျပာခ်င္လွ်င္ ဦးေဆာင္၀ါက်က ေရွ႕ဆံုးမွာ ရွိပါလိမ့္မည္။ အဓိက ဆိုလိုခ်က္ကို ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္လွ်င္ ဦးေဆာင္၀ါက်က ေနာက္ဆံုးမွာ ရွိပါလိမ့္မည္။ ဤ ႏွစ္ေနရာသည္ ဦးေဆာင္၀ါက် ထားေလ့ရွိသည့္ ေနရာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဦးေဆာင္၀ါက်သည္ စာပိုဒ္၏ ဆိုလိုခ်က္ကို ေဖာ္ျပေသာ ၀ါက်ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤ ၀ါက်မ်ားသည္ ဦးေဆာင္၀ါက်တြင္ ပါ၀င္သည့္အခ်က္ကုိ အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ ရွင္းလင္းေသာ ၀ါက်မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားရန္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤပို႔စ္ကို ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ ျမန္မာစာ ႏွင့္ အေရးအသားျပႆနာမ်ား - ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ ေဖာ္ျပပါသည္။

ထပ္မံ ဖတ္႐ႈေစလိုေသာ ပုိ႔စ္မ်ား
- စာပိုဒ္ဖြဲ႕ျခင္း
- စာပိုဒ္၏ ကိုယ္ထည္ပိုင္းႏွင့္ နိဂံုး၀ါက်
- ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္


ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္ေတာ့ ...

စာပုိဒ္ဖြဲ႕ျခင္း

2008-01-24

အရင္တစ္ေန႔က ဂ်ီေတာ့မွာ ညီမ မြန္က ျမန္မာစာေရးတဲ့အခါမွာ စာပိုဒ္ခြဲတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သိခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလာတာေၾကာင့္ ျမန္မာစာ ေရးသားနည္းအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကုိ ျပန္ေမႊရင္း ဒီစာအုပ္ကေလးကုိ ျပန္ေတြ႕တယ္။ စာအုပ္နာမည္က ေမာင္ခင္မင္ (ဓႏုျဖဴ) ေရးတဲ့ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ ျမန္မာစာႏွင့္ အေရးအသား ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ဒီစာအုပ္ထဲမွာ စာပိုဒ္ခြဲနည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆာင္းပါးတို ေလးပုဒ္ ခြဲၿပီး တင္ျပထားပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီေလးပုဒ္ကုိ ပို႔စ္ေလးခု အေနနဲ႔ ခြဲၿပီး စာအုပ္ထဲက အတိုင္း ျပန္႐ိုက္ၿပီး အသိပညာ လက္ဆင့္ကမ္းေပးလိုက္ပါတယ္။

စာတစ္မ်က္ႏွာလံုး တစ္ျပင္ႀကီးေရးလွ်င္ ၾကည့္မေကာင္းသည့္အတြက္ အျမင္ရွင္းေအာင္ ၀ါက်ေလးခုတစ္ပိုဒ္၊ ငါးခုတစ္ပိုဒ္ စသည္ျဖင့္ စာပိုဒ္ခြဲသည့္ အေလ့ကို အခ်ိဳ႕က က်င့္သံုးၾကသည္။ အခ်ဳိ႕လည္း ေရးသည့္အေၾကာင္းအရာအရ မဟုတ္ဘဲ ေရးရင္းေရးရင္း ရွည္သြားၿပီဟု ထင္သည့္ေနရာတြင္ “ဒီေနရာေတာ့ စာပိုဒ္ခြဲမွပဲ” ဟူေသာ စိတ္ကူးျဖင့္ စာပိုဒ္ခြဲလိုက္သည့္ အေလ့မ်ဳိးကို က်င့္သံုးၾကသည္။ ေက်ာင္းသားေလာကတြင္ သာမက ယေန႔ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေနေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားတြင္လည္း ထိုအေလ့မ်ဳိးကို ေတြ႕ရတတ္ပါသည္။

စာပိုဒ္ခြဲျခင္းသည္ ၾကည့္မေကာင္းမွာစိုး၍ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ခြဲျခမ္းလည္း မဟုတ္။ ရွည္မွာစိုး၍ မရွည္ေအာင္ ခြဲျခင္းလည္း မဟုတ္။ “ဆိုလိုခ်က္ တစ္ခ်က္လွ်င္ စာတစ္ပိုဒ္ ခြဲသည္” ဟူေသာ စနစ္ျဖင့္ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ခြဲျခင္းသာျဖစ္သည္ဟူေသာ အသိတရားကို ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက စြဲျမဲစြာ မွတ္သားၿပီး လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္မည္ ဆိုပါက စနစ္တက် စာပိုဒ္ခြဲ ေရးတတ္သည့္ အေလ့အက်င့္မ်ဳိး တစ္သက္လံုး စြဲျမဲသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။


ဤေနရာတြင္ အဓိက အေရးႀကီးေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ စာပိုဒ္တစ္ပုိဒ္မွာ ပါရမည့္ ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ သာဓကအျဖစ္ ေအာက္ပါစာပိုဒ္ကုိ ျပလုိပါသည္။

ထန္းပင္သည္ လူတို႔အတြက္ အသုံး၀င္ေသာ အပင္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပသည္။ ထန္းရည္ကုိ ေသာက္ႏိုင္သည္။ ထန္းလ်က္ ခ်က္ႏိုင္သည္။ ထန္းသီးကို စားႏိုင္သည္။ မုန္႔ လုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းရြက္ကို အမိုးအကာ လုပ္ႏိုင္သည္။ ေပ၊ ယပ္ေတာင္၊ ဖ်ာ၊ ေတာင္း၊ ပလံုး၊ ဦးထုပ္ လုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းလက္ကို ႀကိဳးလုပ္ႏိုင္သည္။ ထန္းသားကုိ တိုင္၊ ေရတံေလွ်ာက္၊ ေလွ စသည္တုိ႔ လုပ္ႏိုင္သည္။ အိမ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္ရာ၌ အျခင္တန္းႏွင့္ ၾကမ္းခင္းမွတစ္ပါး က်န္ပစၥည္းမ်ားကုိ ထန္းပင္မွရေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ ဟူ၍ပင္ အဆိုရွိေလသည္။

ဤစာပိုဒ္ကုိ ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ အဓိက ဆိုလိုခ်က္ တစ္ခ်က္သာ ပါ၀င္ေၾကာင္း ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ ထိုအခ်က္သည္ ထင္ရွားသိသာမႈလည္း ရွိပါသည္။ “ထန္းပင္သည္ လူတို႔အတြက္ အသံုး၀င္ေသာအပင္ ျဖစ္သည္” ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤစာပိုဒ္က မည္သည့္ဆိုလိုခ်က္ကို ေဖာ္ျပသနည္းဟု ေမးလွ်င္ ထန္းပင္၏ အသံုး၀င္မႈကို ေဖာ္ျပသည္ဟု ေျဖရပါလိမ့္မည္။ ဤစာပိုဒ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ ၀ါက်အားလံုးက ဤဆိုလိုခ်က္ကို ဦးတည္ေဖာ္ျပေနေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ဤစာပုိဒ္ကုိ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္ေရးသည္ ဆိုပါစို႔။

အိမ္တစ္ေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ရာ၌ အျခင္တန္းႏွင့္ ၾကမ္းခင္းမွတပါး က်န္ပစၥည္းမ်ားကုိ ထန္းပင္မွရေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ ဟူ၍ပင္ အဆိုရွိေလသည္။ ထိုမွ် အသံုး၀င္ေသာ ထန္းပင္မွ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာတစ္ခုကိုလည္း ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္။ ထို အစားအစာကား ထန္းလ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ထန္းလ်က္ကို ထန္းရည္မွ ရရွိသည္။ ထန္းရည္အခ်ိဳႏွင့္ ထန္းရည္အခါးဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ ထန္းရည္အခ်ိဳကုိ က်ဳိခ်က္ပါက ထန္းလ်က္ကို ရရွိသည္။ ထန္းလ်က္သည္ ျမန္မာတို႔ ႏွစ္သက္စြာ စားသံုးေလ့ရွိေသာ သေရစာတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

ဤစာပိုဒ္တြင္ ဆိုလိုခ်က္သည္ ေနာက္တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းသြားေၾကာင္း သတိျပဳမိႏိုင္ပါသည္။ ထန္းပင္တစ္ပင္လံုး အသံုး၀င္ပံုကုိ ေျပာေနရာမွ ထန္းလ်က္အေၾကာင္းသို႔ ေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္လွ်င္ စာပိုဒ္တစ္ပုိဒ္ ခြဲေရးရမည္” ဟူေသာ စနစ္အရ ထန္းလ်က္အေၾကာင္း အစခ်ီေသာ “ထိုမွ် အသံုး၀င္ေသာ ထန္းပင္မွ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အစားအစာ တစ္ခုကိုလည္း ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည္” ဟူေသာ ၀ါက်မွစ၍ စာပိုဒ္အသစ္ ခြဲေရးရမည္ ျဖစ္သည္။ ထန္းလ်က္အေၾကာင္း ေရးၿပီး ထန္းသီးမုန္႔အေၾကာင္း၊ ထန္းရြက္ယပ္ေတာင္ အေၾကာင္း၊ ထန္းသားေရတံေလွ်ာက္အေၾကာင္း စသည္ စသည္ျဖင့္ ဆိုလိုခ်က္တစ္ခုစီကုိ သီးျခားစာတစ္ပိုဒ္စီခြဲကာ ၿပီးဆံုးသည္အထိ စနစ္တက် ေရးသြားႏိုင္ပါသည္။ ေအာက္ပါ စာပိုဒ္ကုိလည္း ၾကည့္ပါဦး။

သိမ္ေမြ႕ေသာသူသည္ ဣေႁႏၵသိကၡာရွိ၏။ ၀င့္၀ါျခင္း ကင္း၏။ ေက်းဇူးျပဳတတ္၏။ သူတစ္ပါးကို ေစာ္ကားေမာ္ကား မေျပာတတ္။ အက်အန မေကာက္တတ္။ လြယ္ကူစြာလည္း စိတ္မဆိုးတတ္။ မိမိ အလုိဆႏၵမ်ား၌ က်ဴးလြန္ျခင္း မရွိ။ စကားႏွင့္စိတ္ကုိ ခ်ဳပ္တည္းသိမ္းဆည္းတတ္၏။ အျခား လူမ်ားကုိလည္း လူေကာင္းဟူ၍ မွတ္ထင္တတ္ေလသည္။

ဤစာပိုဒ္၏ ဆိုလိုခ်က္သည္ အဘယ္နည္း။ ရွင္းပါသည္။ “သိမ့္ေမြ႕သူ၏ အရည္အေသြးမ်ား” ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သိမ္ေမြ႕သူ၏ အရည္အေသြးမ်ားကုိ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ျဖင့္ စုစည္း ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔အတူ ...
ယေန႔ဆိုလွ်င္ စာအုပ္စာတမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိး အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ေပၚထြက္ေနသည္။ လစဥ္ထုတ္ စာနယ္ဇင္းမ်ား၊ လံုးခ်င္း၀တၳဳမ်ား၊ ပညာေပးစာအုပ္မ်ား အမ်ားအျပား ေတြ႕ရသည္။ စာဖတ္သူ ဦးေရလည္း တိုးပြားေနသည္။ စာအုပ္ အငွားဆိုင္မ်ား၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ားတြင္ လက္မလည္ႏိုင္ေအာင္ ငွားရမ္းေနရသည္။ စာေပ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ စာေပေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္လည္း ပရိသတ္ စည္ကားလ်က္ရွိသည္။ အေလးအနက္ နားေထာင္ မွတ္သားၾကသည္။ စိတ္၀င္တစား ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားသည္ ျမန္မာစာေပေလာက၏ တိုးတက္မႈကို အထင္အရွားေဖာ္ျပေနေသာ သက္ေသမ်ားျဖစ္သည္ ဟူေသာ စာပိုဒ္တြင္ ျမန္မာစာေပေလာက၏ တိုးတက္မႈကို ေဖာ္ျပေနေသာ သက္ေသမ်ားသည္ စာပိုဒ္၏ အဓိကဆိုလိုခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ၀ါက်အားလံုးက ထိုအခ်က္ကို ဦးတည္ေဖာ္ျပလ်က္ ရွိေၾကာင္းလည္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ဤမွ်ဆိုလွ်င္ စာပိုဒ္၏သေဘာ ထင္ရွားေလာက္ပါၿပီ။

စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္တြင္ ၀ါက်အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပါရမည္ ဟူ၍ ပံုေသသက္မွတ္ခ်က္ မရွိေၾကာင္းကိုလည္း ဂ႐ုျပဳရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္ ၿပီးဆံုးၿပီဆိုလွ်င္ ၀ါက်ႏွစ္ခု၊ သံုးခုႏွင့္လည္း စာတစ္ပိုဒ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဆိုလိုခ်က္ ၿပီးဆံုးေအာင္ ၀ါက်ဆယ္ခုျဖင့္ ေဖာ္ျပရန္လိုလွ်င္လည္း ၀ါက်ဆယ္ခုျဖင့္ ေဖာ္ျပရပါလိမ့္မည္။ စာပိုဒ္၏ အတြင္းသားျဖစ္ေသာ ဆိုလိုခ်က္က အဓိကက်ပါသည္။

ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ မိမိတို႔ ဖတ္႐ႈေနေသာ ျပ႒ာန္းစာမ်ားမွလည္းေကာင္း၊ ျပင္ပစာေပမ်ားမွလည္းေကာင္း စာပိုဒ္မ်ားကို ဂ႐ုျပဳေလ့လာျခင္းျဖင့္ စာပိုဒ္၏ သေဘာကို နားလည္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆပါသည္။


ဆက္လက္တင္ျပမည့္ ေခါင္းစဥ္မ်ား -
- စာပိုဒ္ထဲက ဦးေဆာင္၀ါက်
- စာပိုဒ္၏ ကိုယ္ထည္ပိုင္းႏွင့္ နိဂံုး၀ါက်
- ဆိုလိုခ်က္တစ္ခ်က္ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္


ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္ေတာ့ ...

ျမန္မာည ႏွင့္ ပါဠိည

2008-01-20

ညအကၡရာ အေရးအသားနဲ႔ စပ္ၿပီး ျမန္မာညနဲ႔ ပါဠိညကို ခြဲျခားသင့္ပါတယ္။ ညအခါ၊ အညာအေၾက၊ ေၾကညာ၊ သည္၊ တည္း စတာေတြမွာ ပါတဲ့ ညဟာ ျမန္မာအကၡရာ ျဖစ္တယ္။ ဦးေခါင္းႏွစ္လံုး ပါေပမယ့္ ညဗ်ည္းတစ္လံုးသာ ျဖစ္တယ္။ ဉ လို႔ မေရးဘဲ ဦးေခါင္းအၫြန္႔တပ္ၿပီး ည လို႔ ေရးရတဲ့ အေၾကာင္းက တင့္တယ္ေစခ်င္လို႔ လို႔ဆိုပါတယ္။ ညႏွစ္လံုးဆင့္ သံယုတ္အကၡရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေ၀ါဟာရတၱ မကာသနီ ၁၁၇ မွာ “ယင္းသို႔လွ်င္ သတ္ေသာဉ ဗ်ည္းႏႈိက္ပင္ေသာ္လည္း ဦးေခါင္းထုတ္ရအံ့ ဟူသည္ကုိေထာက္၍ ဦးေခါင္းထုတ္ေရးေသာ္လည္း ျမမၼာမႈႏႈိက္ သံယုတ္ေဒြးေဘာ္မဆိုရ။ သာ႐ုပၸမဂၤလာ ျဖစ္လို၍သာ ဦးေခါင္းအၫြန္႔ တပ္ပါသည္ဟူ၍ ယူသင့္၏။” လို႔ မိန္႔ဆိုထားပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ကညသည္၊ ကည၀တၱ၊ ကညစ္၊ တညတေလ၊ အညာေဒသ စတာေတြမွာ ညအကၡရာ တစ္လံုးတည္းျဖစ္တဲ့ ျမန္မာညျဖစ္လို႔ ကဉ္ ည (ကင္ည)ကဉ္ ညစ္တဉ္ ညတေလအဉ္ ညာေဒသလို႔ ဉ ေလးသတ္သံ (ဉ သံယုတ္သံ) နဲ႔ မဖတ္ရဘဲ၊ ကသံ ညသံအတုိင္း ကညကညစ္တညအညာ လို႔ အသတ္သံမဲ့ ဖတ္ရတယ္။

ဉာတကာ၊ ဉာတိ၊ ကညာ၊ ပညာ၊ အရည၀ါသီ၊ အညမည စတာေတြမွာ ပါတဲ့ ဉ ၊ ည ေတြက ပါဠိဉ ျဖစ္တယ္။ ပါဠိဉ ဟာ ဦးေခါင္းအၫြန္႔ တစ္လံုးတည္းသာ ပါရွိရတယ္။ ဥသရလိုပဲ အၿမီးရွည္ရွည္ဆြဲၿပီး ေရးသားရတယ္။ ကညာ၊ ပညာ စတာေတြမွာ ဦးေခါင္းႏွစ္လံုး ပါေနရတဲ့ အေၾကာင္းက ဉ ႏွစ္လံုးကုိ ဆက္စပ္ထားတဲ့ သံယုတ္ညျဖစ္လို႔ ေခါင္းႏွစ္ခု ျဖစ္ေနတာပါ။ အဲဒါဟာ ဉ ႏွစ္လံုးဆင့္ သံယုတ္ည အကၡရာျဖစ္လို႔ ကညာကုိ ကဥ္ဉာ၊ ပညာကုိ ပဥ္ဉာ၊ အရည၀ါသီ ကို အရဥ္ဉ ၀ါသီ၊ အညမညကုိ အဥ္ဉ မဥ္ဉ လို႔ ဉ သတ္သံယုတ္အသံ ထုတ္ၿပီး ရြတ္ဆိုရတယ္။
ပန္းတိစံုၿဖိဳး၊ ရိပ္ထက္မိုးသား၊ ေတာင္႐ိုးေတာင္စဥ္၊ အရညကင္၊ ဤေတာတြင္ကား။
အဲဒီမွာ ေတာင္စဥ္ဆိုတဲ့ ဉ ေလးသတ္နဲ႔ စပ္အပ္ျပဳၿပီး ေရးသားထားတာကို ေထာက္လို႔ ျမန္မာညလို အရညလို႔ မဖတ္ရဘူး။ အရဥ္ဉ လို႔ ဉ ေလးသတ္ (အဥ္) သံနဲ႔ ဖတ္ရမယ္လို႔ သိႏိုင္တယ္။ ကညာ၊ ပညာ၊ အညမည၊ အပၸမညာ၊ အညတၱရ၊ ၀ိညာဥ္၊ အဘိညာဥ္ စတာေတြမွာလည္း ဒီနည္းအတိုင္း ကဥ္ဉာပဥ္ဉာအဥ္ညမဥ္ညအပၸမဥ္ဉာအဥ္ညတၱရ၀ိဥ္ (၀ိန္) ဉာဥ္အဘိဥ္ (ဘိန္) ဉာဥ္ လို႔ ဖတ္ရပါမယ္။

ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရ အဘိဓာန္ - ဦးထြန္းျမင့္ မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္။

ဆက္ဖတ္ခ်င္ေသးရင္ေတာ့ ...